Walk of Wisdom 7(http://walkofwisdom.org)

Vrijdagmorgen begon de tocht op de camping, vanwaar ik naar Afferden ben gelopen. Het was lekker weer met een zacht windje. Om mij heen bomen, weilanden met slootjes, koeien en paarden in de wei, maar ook auto's met mensen op weg naar hun werk en op een erf zag ik zowaar een carnavalswagen.
Opvallend genoeg ruikt het nu nog naar niets. Ik voel de koelte van het weer en hier en daar wat pijntjes. Ik vraag me af of ik het zal halen om voor 16.30 u. in de Stevenskerk in Nijmegen te zijn. Daarna is de kerk gesloten voor bezoekers.

Bij Afferden ga ik de dijk op en zie dit moordkruis en het bord met het bijbehorende verhaal:

 

 

De tekst voor vandaag heeft daar wel wat mee:

1 Petr. 3: 10 en 11

Wie het leven liefheeft en gelukkig wil zijn, moet geen laster of leugens over zijn lippen laten komen; hij moet het kwaad uit de weg gaan en het goede doen en voortdurend vrede nastreven..

 

Ik loop de dijk op en kom in een fantastisch mooi stukje Nederland terecht.

 

 

Ik vraag een mevrouw die daar loopt met man en hond of ze daar woont. Zij beaamt dat en ik spreek mijn positieve verwondering uit over wat ik daar allemaal zie. Dan loop ik genietend verder naar Deest, waar ik een ringetje voor mijn pelgrimsveter kan halen. Alles is nog dicht en ik besluit dat ringetje later op de dag met de auto te gaan halen. Wel zag ik nog dit leuke beeldje aan de kerk van pater Wouter Heuft:

 

 

Verder maar weer over de dijk met dat prachtige uitzicht.

 

 

 

Als ik op een bankje zit om wat te eten en te drinken en mijn voeten een beetje te laten rusten, komt er een echtpaar op de fiets aan. Ze gaan naast me zitten, omdat ze vinden dat ze de koffie alweer verdiend hebben. We praten over het mooie landschap. Zij fietsen de vroeger Maas-Waalroute en ik vertel van mijn wandeltocht. Na korte tijd ga ik verder met de mededeling, dat ik anders niet op het eindpunt zal aankomen en zie enkele minuten later deze lopen:

 

Langzaam maar zeker gaat hij zijn weg
 

ik de mijne



Op de dijk bij Winssen geeft de route aan dat ik linksaf moet, maar als ik rechtsaf ga, kom ik bij het dijktempeltje van Huub en Adelheid Kortekaas, de ontwerpers van de pelgrimsicoon van de Walk of Wisdom. Ik besluit daar even een korte rust-, eet- en drinkpauze in te gelasten. Op de vloer van het tempeltje staat: 'Ieder mens is een unieke zaailing van Moeder Aarde'. Het symbool bovenop de tempel is onmiskenbaar familie van de pelgrimsicoon.

 

Toen ik deze lang, lange weg voor een groot deel gelopen had, besloot ik weer wat te gaan drinken. Weer kwam er een fietsend echtpaar bij me zitten. Ik probeerde een praatje aan te knopen, maar kreeg geen contact. Ik schudde het stof van mijn voeten en ben verder gelopen naar de plaats waar ik door het klaphek het struingebied in mocht en echt langs de Waal kon lopen de paadjes van koeien en paarden volgend. Het was inmiddels best weer warm geworden en ik was blij dat ik mijn handdoekje even in de Waal kon natmaken en in mijn nek kon leggen. Ik liep een eind stroomopwaarts richting Nijmegen.



Uiteindelijk moest ik volgens de routebeschrijving maar weer ergens bij de weg op de dijk zien te komen hetgeen me ook is gelukt. De weg ging naar Weurt. Daar kwam ik een bruidspaar met fotograaf tegen. Ik kon het niet laten ook plaatjes te schieten. Op hun vraag of het voor mijn plakboek was, antwoordde ik dat het voor mijn blog was, hetgeen ze wel een beetje verbaasd deed kijken. Ik heb ze natuurlijk heel veel geluk gewenst.

 

 

In Weurt liep ik langs de kerk, waar hun huwelijk zou worden ingezegend, naar de horecagelegenheid, waar zij hun feest zouden geven. Juist daar kon ik mijn volgende ringetje halen.

Ik kwam langs een bijzondere tuin, waarvan ik deze foto met mijn vinger maakte:

 

 

Vanaf Weurt liep ik via de sluisbrug naar de Oversteek. Op die brug gaan iedere avond 48 lampen aan in het tempo van een langzame mars uit respect voor de 48 geallieerde soldaten die bij de oversteek van 1944 de dood vonden. Nederlandse veteranen lopen vrijwel iedere avond ongewapend mee. Het is een hele nieuwe brug en het was even zoeken hoe ik er precies moest komen, maar een vriendelijke mevrouw met 2 honden wees me de weg. Ze ging er zelf ook naartoe. Het is een behoorlijk lange brug en aan het einde moest ik weer een lange trap af richting Lent en Nijmegen. Langs de werkzaamheden in de Waal naar de spoorbrug, waarmee ik weer de Waal over moest om Nijmegen binnen te komen.

 

 

Toen brak het allerlaatste gedeelte aan en op de Snelbinder naast de spoorbrug overkwam me hetzelfde als bij het vertrek uit de Stevenskerk op 21 juni: het emotioneerde me. Via de Antoniuspoort en de Kitty de Wijzeplaats liep ik naar de Stevenskerk, die ik via een hoge trap en het Zuiderportaal bereikte. Daar werd al op me gewacht. De vrijwilliger van dienst wist niets van ringetjes en de Walk of Wisdom, nam ons mee het kantoor in, waar ik het zakje met ringetjes, waarop stond Nijmegen 2015, zelf vond.

 

 

 

En de tekst?

Wie het leven liefheeft en gelukkig wil zijn, moet vrede na streven en eerlijk zijn. Alweer die verbinding met eerlijkheid en oprechtheid.

Dat is me in alle teksten opgevallen: dat vrede, eerlijkheid en oprechtheid steeds weer met elkaar worden verbonden. Dan gaat het niet om DE waarheid, maar om mijn oprechtheid.